Het decennium van Zweinstein van een scenarioschrijver
LONDEN
Er is VEEL gebeurd sinds scenarist Steve Kloves eind jaren negentig begon te werken aan zijn bewerking van het allereerste Harry Potter-boek, Harry Potter and the Sorcerer's Stone.
De drie centrale karakters ?? Harry (Daniel Radcliffe), Hermione (Emma Watson) en Ron (Rupert Grint) ?? zijn opgegroeid op het scherm en hebben de dubbele verschrikkingen van Voldemort en de adolescentie voor onze ogen moeten doorstaan. De verhalen zijn steeds donkerder en ingewikkelder geworden. En meneer Kloves heeft zichzelf zo diep ondergedompeld in de wereld van Harry Potter dat tegen de tijd dat JK Rowlings zevende en laatste deel, Harry Potter and the Deathly Hallows, in 2007 uitkwam, hij de personages bijna net zo goed kende als zij. deed het zelf.
Het aanpassen van de verhalen voor film is altijd al een delicaat proces geweest, omdat trouw aan boeken die door miljoenen worden aanbeden altijd in evenwicht moest worden gebracht met de conventies (en lengte) van Hollywood-kaskrakers. (Mr. Kloves is de scenarioschrijver voor alle films, op één na, Harry Potter en de Orde van de Feniks.) Maar Relieken van de Dood was misschien wel de moeilijkste van allemaal. Meer dan 700 pagina's lang en volgepropt met snelle plotontwikkelingen die leidden tot een apocalyptische finale, bleek het boek uiteindelijk te dik om er één film van te maken. Het is dus in tweeën gesplitst.
Deel 1 , die op vrijdag wordt uitgebracht, beslaat de eerste helft van de roman, een soort lange roadtrip waarin Harry, Ron en Hermelien ondergedoken nomaden worden, hun gevoelens voor elkaar op een rijtje zetten terwijl ze de gevangenneming ontwijken en op zoek gaan naar magische objecten die moeten worden vernietigd voordat Voldemort (Ralph Fiennes) kan sterven. Deel 2, dat bouwt naar een laatste strijd tussen goed en kwaad binnen de Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry, staat gepland voor de zomer van 2011.
Toen het idee aanvankelijk werd geopperd, was ik, om het zacht uit te drukken, onzeker, zei David Heyman, een van de belangrijkste producenten, over de beslissing om twee films van één boek te maken. Maar toen Steve het boek begon af te breken, werd het duidelijk dat er geen manier was om dit verhaal in één film te vertellen en om de film logisch te maken en het boek recht te doen. (En, natuurlijk, de beslissing stelt Warner Brothers in staat om de franchise te laten draaien voor een laatste waarschijnlijke kaskraker.) Hoewel de verwachtingen voor de finale zelfs hoger zijn dan normaal, zeggen de filmmakers dat hun aanpak in wezen hetzelfde is gebleven gedurende de hele serie .
Ik heb mijn aanwijzingen van Jo overgenomen, zei meneer Kloves, sprekend over mevrouw Rowling. De eerste dag dat ik haar ontmoette, zei ze: ‘Ik weet dat de films niet de boeken kunnen zijn. Het enige dat ik vraag, is dat je trouw blijft aan de personages.' En ik geloof dat ik aan dat verzoek heb voldaan.
Harry Potter-geleerden met uilenogen zullen zelfs in het begin kleine afwijkingen van het boek opmerken, wanneer Harry afscheid neemt van zijn hatelijke familieleden, de Duffelingen (een moment van sympathie van Dirk, Harry's neef, werd uit de film geknipt), en toen Hermelien , hartverscheurend, beschermt haar ouders door een spreuk uit te spreken die zichzelf uit hun herinneringen wist. (Er wordt in het boek alleen maar op de scène gezinspeeld.) Er zijn enkele grote dingen weggelaten ?? Harry's verjaardagsfeestje bijvoorbeeld ?? en een paar kleine dingen toegevoegd, zoals een scène waarin Hermelien en Harry, beroofd en depressief in de wildernis nadat Ron gefrustreerd naar buiten loopt, spontaan samen dansen terwijl muziek op hun radio speelt. (De heer Heyman zei dat de scène was ingevoegd om de diepe genegenheid van de twee vrienden voor elkaar te tonen en om duidelijk te maken dat ze ondanks alles nog steeds kinderen zijn.) Maar het verhaal blijft, zoals altijd, trouw aan Het verhaal van mevrouw Rowling.
Het schrijven van het script voor Deathly Hallows was in sommige opzichten gemakkelijker dan het schrijven van de eerdere scripts, zei meneer Kloves, omdat het de eerste keer was dat hij wist hoe het epos van mevrouw Rowling zou eindigen. Voor de vorige films moest hij zijn gezond verstand gebruiken over wat nog moest komen.
Mevrouw Rowling controleerde echter altijd zijn scripts, maar greep in als ze zag dat meneer Kloves van zijn koers afweek. Zo richtte ze zijn benadering al vroeg op Dobby, de vertrapte huiself. Ik had ervoor gekozen om hem een beetje minder te benadrukken, en ze zei: 'Dobby wordt belangrijk, en dus wil je de scène opnieuw bekijken,' zei meneer Kloves. (Dobby speelt een centrale rol in de nieuwe film.)
AfbeeldingCredit...Jaap Buitendijk/Warner Brothers Pictures
Na een tijdje, zei meneer Kloves, had ik een opmerkelijk vermogen om te anticiperen op gebeurtenissen, omdat ik 10 jaar in het verhaal zwom. Hij zei bijvoorbeeld dat hij altijd vermoedde dat achter de olieachtige smerigheid van Severus Sneep (Alan Rickman) een man schuilde van diepe moed met zijn eigen eenzame integriteit.
Je kunt nooit ontcijferen waar Jo de plot zal nemen, want ze is volledig origineel, zei meneer Kloves. Maar ik twijfelde er niet aan dat Sneep heldhaftig zou zijn, en ik schreef hem vanaf het begin op die manier.
Evenzo, zei hij, vermoedde hij altijd dat Perkamentus homo was, hoewel dit nooit expliciet in een van de boeken werd vermeld, en hoewel mevrouw Rowling hem erop moest wijzen in de kantlijn van een van zijn eerdere scripts, anders zou hij in een verwarrende regel die suggereerde dat Perkamentus herinneringen ophaalde aan een meisje dat hij ooit kende. (Mevrouw Rowling kondigde publiekelijk aan dat Perkamentus homo was tijdens een evenement in Carnegie Hall in 2007.)
Als je in een verhaal leeft zoals ik heb gedaan en je het DNA van het boek begint te voelen, kun je dat zien, zei meneer Kloves. Er was iets met de manier waarop ze over hem schreef. Er was een vrijheid en een kwaliteit in zijn humor die hem tot iemand maakte die een beetje buiten de gebaande paden was en die zich op zijn gemak voelde buiten de normale conventies te zijn.
Maar hij gaf toe dat hij een spectaculaire inschattingsfout had gemaakt: hij dacht dat Hermoine zou worden vermoord.
Als je de boeken leest, kun je stellen dat Jo het heeft opgezet, zei hij. Een etentje bijgewoond door mevrouw Rowling ?? waarin hij en enkele andere gasten een gezelschapsspel van Harry Potter-voorspellingen begonnen? overtuigde hem verder.
Ik zei: 'Ik denk dat Hermelien dood gaat', en op dat moment zei Jo: 'Ik denk dat we het spel nu moeten stoppen.' Toen ik het boek las, dacht ik: 'Verdomme ?? hoe kon je me dat aandoen?'
Elke film in de serie voelde een beetje donkerder, een beetje angstaanjagender aan, met een iets hogere inzet. De nieuwe begint met een gruwelijke scène waarin een professor van Hogwarts ondersteboven in de lucht hangt, grotesk ronddraait terwijl de tranen uit haar ogen druppelen, terwijl Voldemort (Ralph Fiennes) en zijn kwaadaardige Death Eater-handlangers bedenken hoe ze Harry moeten vermoorden. (De scène eindigt niet gelukkig voor haar. Nooit leek een uitnodiging voor een etentje zo eng als die van Voldemort aan zijn kwaadaardige huisdierenslang, Nagini.)
Mevrouw Rowling heeft altijd gezegd dat de serie zou eindigen met Deathly Hallows. Maar jaren van heen en weer correspondentie met haar, zei meneer Kloves, hebben onthuld dat het materiaal in de boeken slechts het meest oppervlakkige is van wat ze weet over die wereld.
Als je haar erover kunt laten praten, is het zo opmerkelijk wat ze weet, zei hij. Ik heb haar ooit een e-mail gestuurd en haar gevraagd wat de 12 toepassingen van drakenbloed waren? informatie die aan Hogwarts-studenten wordt gegeven ?? en ze schreef in 30 seconden terug wat ze allemaal waren. Als ik naar Rons oom vraag, krijg ik vijf pagina's terug over Rons oom, die nooit in de boeken voorkomt.
Ik kan je niet vertellen hoe geweldig dit spul is, voegde hij eraan toe. Het is bijna een misdaad om het niet te publiceren.
