Jaquan Johnson's diepste angst wordt weggewerkt

Er is een denkbeeldige tegenstander die in het hoofd van Jaquan Johnson leeft.

Hij is er al zolang hij zich kan herinneren. Hij is ongeveer 1,85 meter lang en 4 procent lichaamsvet. Hij kan een 4,1 40-Yard Dash en Bench Press 600 pond rennen. Hij heeft geen slaap nodig en wordt nooit moe. En met elke voorbijgaande seconde wordt hij sterker, sneller, slimmer, beter. Zolang de NFL Johnson's droom is, jaagt hij deze onzichtbare tegenstander na. 'Ik dacht altijd dat iemand harder werkte dan ik', als ik slaap, traint iemand ', zegt Johnson.

Er is een denkbeeldige tegenstander die in het hoofd van Jaquan Johnson leeft.

Hij is er al zolang hij zich kan herinneren. Hij is ongeveer 1,85 meter lang en 4 procent lichaamsvet. Hij kan een 4,1 40-Yard Dash en Bench Press 600 pond rennen. Hij heeft geen slaap nodig en wordt nooit moe. En met elke voorbijgaande seconde wordt hij sterker, sneller, slimmer, beter. Zolang de NFL de droom van Johnson is, jaagt hij op deze onzichtbare tegenstander. 'Ik dacht altijd dat iemand harder werkte dan ik - als ik slaap, traint iemand', zegt Johnson.

De achtervolging heeft hem hiertoe geleid, een realiteit waarin hij een topveiligheidsvooruitzicht is voor de 2019 NFL Draft. Een tweevoudige All-ACC-selectie aan de Universiteit van Miami, Johnson zegt dat hij elke down speelt alsof het een kwart en een centimeter is. Hij is een bonzende tackler en een opzwepende leider. UM-hoofdcoach Manny Diaz noemde hem ooit het 'hart en ziel' van de verdediging van het team. Johnson's evolutie tot de speler die hij nu is, begon bijna twee decennia geleden, toen hij voor het eerst een helm opdook in Richmond Park in Miami.

'In het begin speelde ik verdediging, en mijn vader zei dat ik mensen gewoon als een raket moest tegenkomen. Dus dat is wat ik deed en ik werd verliefd op het raken van voetbal ', zegt Johnson.

De intensieve training begon kort daarna. Johnson's vader zou Jaquan in zijn kussens laten aankleden en hem dan vrijlaten in de achtertuin met een broer en zus die drie tot vier jaar ouder waren dan hij. Zijn oudere broers en zussen renden met de bal, en Jaquan had één doel: ze neerhalen. 'Ze gingen nooit gemakkelijk. Het was altijd moeilijk. Soms heb ik ze nooit naar beneden gehaald. Ik zou pruilend naar binnen gaan, weer naar buiten komen en het opnieuw proberen. We zouden dit de hele dag doen ', zegt Johnson.

Zijn natuurlijke atletiek was meteen duidelijk. Op de dag dat hij zijn eerste fiets ontving, vond hij de zijwieltjes omslachtig. Hij vroeg zijn ouders om ze te verwijderen, ze waren verplicht, en hij ritste moeiteloos binnen enkele minuten het blok op en neer. Hij herinnert zich dat hij 500 opeenvolgende sit-ups had uitgeschakeld, terwijl zijn vader zijn voeten omlaag hield, op de leeftijd van 7 of 8 jaar. Hij ontwikkelde een reputatie voor botratelende treffers in de fysieke ophaalspellen die op zijn blok plaatsvonden. Tegen de tijd dat hij zich inschreef aan de Miami Killian Senior High School, was zijn arbeidsethos ongeëvenaard.

'Mijn moeder was een Winn-Dixie-werker, mijn vader was een bouwvakker. Dat zijn praktische banen, banen die je niet echt wilt doen, maar waar je voor het gezin moet zorgen. Omdat ik ze zo hard zag werken, heb ik besloten om zo hard te werken tijdens de middelbare school (en), 'zegt Johnson. Niet tevreden met zijn rol als eerstejaarsstudent bij Killian, kwam hij thuis van wedstrijden en rende hij windstoten in zijn voortuin. Hij had een geweldige mentaliteit op het veld, zo erg zelfs dat zijn coaches met hem werkten om meer cerebrale elementen aan zijn spel toe te voegen.

'Hij was een hond toen hij bij ons kwam,' vertelde Cory Johnson, Jaquan's hoofdtrainer bij Killian Palm Beach bericht . 'We moesten hem leren spelen onder controle, met een gecontroleerde woede. Je kunt niet de hele tijd in de 'kill-modus' zijn. '

De technische staf van het team brak op zondag de gamefilm uit. Met hun toestemming begon Johnson zich bij hen te voegen. Hij trainde vaak drie keer per dag: een lift met het team, daarna in zijn eentje sprinten, en daarna 's avonds laat aan het strand met Killian-teamgenoot Tremaine Washington, die nu schittert in de Toronto Argonauts van de CFL.

'Dit is soms één, twee, drie uur' s ochtends. Misschien speel ik een (video) game en doe ik tegelijkertijd push-ups. Dan heb ik zoiets van: 'Ik kan net zo goed gaan trainen. Ik ben wakker en er is niets anders te doen. ' Ik zou (Tremaine) sms'en ... laten we naar het strand gaan. Laten we gaan rennen op het strand ', zegt Johnson. 'Hij werd wakker, en dat deden we altijd.'

Het idee dat iemand daar werkte terwijl hij niet achtervolgde Johnson. Trainen in het holst van de nacht gaf hem de gemoedsrust dat zelfs als een kind aan de westkust tegelijkertijd aan het malen was (wat natuurlijk redelijker zou zijn gezien het tijdsverschil), hij dat ook was.

'Ik wilde er alleen voor zorgen dat elke plek werd gecontroleerd. Ik weet tenminste of hij aan het trainen is, ik was op dat moment aan het trainen ', zegt Johnson. Hij werd al snel een van de helderste middelbare schoolsterren van Zuid-Florida en produceerde spectaculaire toneelstukken vanuit zijn veilige positie, terwijl hij ook werd gebruikt als een aanvalswapen voor Killian. Zijn vermogen om overtredingen te ontleden werd een van zijn grootste sterke punten. Vooruitlopend op een rivaliteitswedstrijd tegen South Dade High School in zijn junior jaar, merkte Johnson dat wanneer de Buccaneers in een bepaalde set uitkwamen, ze steeds hetzelfde routeconcept leken te rennen. Hij tipte zijn coaches en ze bedachten een plan om deze cruciale informatie te exploiteren.

'Dit was een team dat graag in stapels uitkwam, en ze hadden altijd iemand in de flat, en ze renden ook een bochtroute. Dus elke keer dat ze in deze formatie tevoorschijn kwamen, hadden we een linebacker die liet zien dat hij aan het bliezen was, maar hij viel in de haakkrul van de scrimmage, (en de) cornerback sprong naar beneden op de vlakke route '', herinnert Johnson zich. . 'Elke keer dat ze in die formatie naar buiten kwamen, konden we een onderschepping krijgen, omdat ze de linebacker niet helemaal tot aan de haakkrul zagen zakken. Ze waren net de cornerback aan het lezen terwijl ze naar de vlakke route waren gesprongen. ' Killian ging verder met vier onderscheppingen in een overwinning op hun bittere rivaal.

Tegen de tijd dat Johnson zijn middelbare schoolcarrière beëindigde, was hij driemaal een All-State-selectie voor het eerste team en een All-American van het Amerikaanse leger. Hij zette zich in voor de Universiteit van Miami en koos een universiteit op minder dan 10 mijl van zijn middelbare school. Zijn academici waren sterk genoeg om zich vroeg in te schrijven.

'Ze zijn echt NFL U. Ik dacht erover om mijn familie te helpen, ik wilde dat mijn familie me zag voetballen in Miami ', zegt Johnson. 'Ik dacht dat het gewoon een geweldig gevoel zou zijn voor mijn familie en mijzelf als ik thuis zou blijven.'

Johnson kreeg bijna onmiddellijk lovende recensies van zijn Hurricane-teamgenoten. Hij beschrijft zijn studieroutine als 'trainen, naar de studiezaal gaan, opnieuw trainen en dan herhalen'. Hij speelde in speciale teams als een echte eerstejaarsstudent, met 26 tackles, een gedwongen onhandige poging en een onderschepping. Hij verdiende vijf starts als tweedejaars, in totaal 38 tackles, 3 tackles voor verlies, 1,5 zak en een onderschepping.

'We kunnen nog een paar Jaquan Johnsons gebruiken. Omdat hij ons op zoveel manieren kan helpen ', zei Diaz in 2016 tegen verslaggevers.' We hebben niet genoeg Jaquans om rond te gaan voor alle plaatsen waar hij het voetbalteam zou kunnen helpen. '

Johnson had een breakout junior-campagne, begon elke wedstrijd en leidde de Hurricanes met 96 tackles. De glinsterende 'Turnover Chain' van het team werd een veelgebruikt accessoire voor hem, want hij veegde vier onderscheppingen en dwong drie onhandige pogingen. Miami eindigde met 10-3, hun beste record sinds 2003, en Johnson werd uitgeroepen tot Team MVP. Hij oogstte ook de All-American-onderscheiding van het tweede team Sport geïllustreerd .

Johnson overwoog zijn hogere seizoen af ​​te zien en naar de NFL te springen. Maar een gesprek met de voormalige UM-grote Ed Reed, die een soort mentor voor Johnson is geworden, hielp hem ervan te overtuigen dat hij niet meer in aanmerking kwam. 'Ik vroeg (Ed) waarom hij terugkwam naar Miami. Hij zei eerlijk dat hij er dol op was, hij wilde een nationaal kampioenschap winnen en hij wist al dat de NFL hem wilde hebben. Hij zei: 'Waarom kom je niet nog een jaar terug? Ze zullen me nog steeds willen '', zegt Johnson. 'Daar ben ik mee weggelopen.'

De Hurricanes hadden nationale titelambities op weg naar 2018, maar zo verliep het niet. Toen het team halverwege het seizoen vier opeenvolgende wedstrijden liet vallen en terugviel tot 5-5, voelde Johnson dat de kleedkamer begon te versplinteren. Als teamcaptain wist hij dat het zijn taak was om ze bij elkaar te houden. De avond voor zijn laatste thuiswedstrijd in Miami-uniform hield hij een hartstochtelijke toespraak voor het team. 'Mijn hoofdcoach belde me en vroeg me of ik een bericht kon bezorgen voor de wedstrijd, de avond ervoor', zegt Johnson.

'Ik dacht na over welke toespraak het juiste moment zou zijn voor dit moment waarop we (waren). Ik dacht aan een achtbaan, ups en downs, maar ik vond het te traditioneel, ze horen het de hele tijd. Er is een film waar ik van hou. De vervangingen met Keanu Reeves. Hij heeft het over drijfzand, en hoe harder je vecht, hoe dieper je zinkt. Ik heb een draai gegeven aan die toespraak. Ik vertelde hem dat hoe harder we alleen vechten, hoe dieper we zullen zinken. Maar als je je hand uitstrekt en je verenigt met je teamgenoot, kunnen we elkaar uit het snelle zand trekken. Dit was na verliezen die we namen, close calls, je hoort vinger wijzen, je ziet dingen (in de) media. We concentreerden ons niet op de dingen in de kleedkamer. ' Miami versloeg Pittsburgh op overtuigende wijze en sloot het seizoen af ​​met een winnend record. Johnson leidde opnieuw de Hurricanes in tackles met 92 en verdiende de All-ACC-eer van het tweede team.

Toen STACK Johnson ontmoette, was hij zich aan het voorbereiden op het voorbereidingsproces bij XPE Sports in Boca Raton, Florida. Hij klokte een solide 4,64 40-Yard Dash op zijn pro-dag, maar over het algemeen is hij niet iemand wiens pure meetbare waarden je versteld doen staan. Bliksemsnelle verwerkingsvaardigheden helpen dat goed te maken. '(Hij is) stiekem snel en zeer reactief snel', zegt Tony Villani, eigenaar van XPE Sports. 'Zijn reactieve tijd en hoe hij dingen oppakt en hoe hij van versnelling verandert, is geweldig.'

Johnson is trots op zijn aanhoudende pijn. Hij gelooft dat zijn vermogen om jarenlang dag in dag uit de moeilijke dingen te doen, hem hier heeft gebracht. Telkens wanneer hij zin heeft om te ontspannen, manifesteert zich een visioen van die ingebeelde tegenstander in zijn geestesoog.

'Je moet X pijn leren overwinnen om te komen waar je heen wilt. Elke stap zal niet gemakkelijk zijn. Het zullen niet allemaal zonnige dagen zijn. Het worden donkere dagen en dagen waar je niet heen wilt ', zegt Johnson. 'Maar je moet je realiseren en begrijpen dat iemand hetzelfde voelt. Maar ze gaan wel. '

Fotocredit: Icon Sportswire / Getty Images, Justin K. Aller / Getty Images